O książce: 2022 / - Nie... Nie. Co ty do cholery robisz? - Jak to brzmi? Serce bije mi tak mocno, że zagłusza dźwięk wody płynącej z kranu. Para osadza się w płucach, napełniając je ciężkością. „Oleg, zwariowałeś?” - głos mi drży - Nie. Ale wydaje się, że to nie jest daleko. Dwa lata bez... Nie kończy mówić, uderza pięścią w ścianę. A ona łka konwulsyjnie, chowając czoło w moje ramię. „To moja córka!” „Więc pomóż jej”. „Jego głośny, pełen emocji oddech sprawia, że ​​włosy stają mi dęba.” A także ze świadomości do czego mnie popycha. - Lepszy ty niż jakiś nieznajomy, prawda? - Nie! – Przerwałem ostro. – Tak. Sasza, tak... W głębi duszy to rozumiesz.